تساوی حقوق زن و مرد در بهائیت - شعاری پر زرق و برق 1
بهائیت، به جهت این که بتواند برای خود پیرو جذب کند به ناچار شعار هایی را تاسیس کرده است به عنوان تعالیم و آموزه ها؛ از بین این آموزه ها، دوازده مورد، بیش از بقیه مورد تاکید قرار گرفته است که به نام "تعالیم دوازده گانه" نامیده شده اند.
نکته ای که بهائیت روی آن تاکید دارد این است که این تعالیم، "نو و بدیع" هستند لکن برخلاف نظر ایشان، نه تنها این آموزه ها نو نیستند بلکه...
در ادیان الهی به تفصیل و به انحاء گوناگون در باره آن ها بحث شده؛ حتی در فرقه های قبل از بهائیت نیز این موارد سابقه دارند.
نکته دیگر در بحث ما این است که باید ببینیم این _به اصطلاح تعالیم_ تا چه حد با اعمال بهائیان _بطور عام_ و تا چه اندازه با اعتقادات و اعمال رهبران بهائی _به طور خاص_ مطابقت دارد؛ به عنوان مثال، آموزه "تساوی حقوق زن و مرد" را با برخی احکام صادره از میرزا حسینعلی نوری (ملقب به بهاءالله-پیامبر خودخوانده بهائیت) مقایسه می کنیم:
«سوال خانمی به حضور مبارک عرض شد که گفته بود تا حال از جانب خدا زنی مبعوث نشده و همه مظاهر الهیّه رجال بوده اند؛ فرمودند:
هرچند نساء با رجال در استعداد و قوا شریکند، ولی شبهه ای نیست که رجال اقدم اند و اقوی حتی در حیوانات مانند کبوتران و گنجشکان و طاووسان و امثال آنان هم این امتیاز مشهود»[1]
دقت در دو وا‍‍ژه «اقدم» و «اقوی» نشان می دهد که بهاءالله ذاتاً به تساوی زن و مرد اعتقاد ندارد که حقوق مساوی برای آن دو در نظر بگیرد.
