حدیثی درباره امام زمان ارواحنا له الفداء
محمد بن عثمان عَمری (یکی از نواب اربعه) می گوید: پدرم گفت از امام حسن عسکری علیه السلام درباره خبری که از پدران امام علیهم السلام روایت شده بود سؤال شد که:
أَنَّ الْأَرْضَ لَا تَخْلُو مِنْ حُجَّةٍ لِلَّهِ عَلَى خَلْقِهِ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَ أَنَّ مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً
(یعنی: کسى که بمیرد و امام زمانش را نشناسد، مرگش مرگ جاهلیت است)
امام علیه السلام در جواب فرمودند:
إِنَّ هَذَا حَقٌّ کَمَا أَنَّ النَّهَارَ حَق.[1]
در باره این که منظور از امام زمان کیست به کتاب "أصول الکافی - ترجمه مصطفوى" رجوع کردیم؛ جواب این گونه بود:...
[نظر اول:] شیعه می گوید، مراد به امام زمان در این دوران، حجة بن الحسن حضرت مهدى علیه السلام است،
[نظر دوم:] عامه (اهل تسنّن) می گویند: مراد به امام زمان هر سلطان و زمامداری است که بر مردم حکومت کند، چه عادل باشد یا فاسق ولى سخافت و زشتى سخن ایشان بر هیچ خردمندى پوشیده نیست، زیرا شناختن سلطان ظالم چه تأثیرى در ایمان و عقاید دارد تا کسى که او را نشناخت و مرد، چون، مردم زمان جاهلیت باشد،
[نظر سوم:] بعضى دیگر گفته اند، مراد به امام زمان قرآن است ولى جوابش این است که قرآن که در هر زمانى فرق نمی کند تا هر قرآنى امام مردم زمان خود باشد، علاوه بر این که اگر مقصود از معرفت قرآن شناختن و یاد گرفتن کلمات و آیات آن باشد، بسیارى از مسلمین که سواد ندارند جزء کفار محسوب خواهند شد و اگر مقصود تصدیق و عقیده به قرآن باشد، ما با شما هم عقیده ایم یعنى قرآن را قبول داریم و نباید بر ما طعنه زنید،
[نتیجه] اما پیداست که همان جواب اول بقدرى محکم و متین است که نوبت را باین جواب نمی دهد.[2]
[1] ابن بابویه، محمد بن على، کمال الدین و تمام النعمة ؛ ج2 ؛ ص409 - تهران، چاپ: دوم، 1395ق.
[2] کلینى، محمد بن یعقوب، أصول الکافی / ترجمه مصطفوى - تهران، چاپ: اول، 1369 ش.
نظر شخصی بنده با همه اینها متفاوت هستش
بنده عقیده دارم امام زمان کسیست که بالاترین درجه معرفت الهی را در زمان حال دارا باشند
اما از نظر معصوم باید گفت حضرت مهدی (عج) هستن.